Η διεθνής ανταπόκριση στον Έμπολα είναι αργή και αποσπασματική

Η διεθνής ιατρική ανθρωπιστική οργάνωση Γιατροί Χωρίς Σύνορα (Médecins Sans Frontières / MSF) προειδοποίησε σήμερα ότι η διεθνής κοινότητα δεν πρέπει να αποτύχει για δεύτερη φορά με μία ανταπόκριση που είναι αργή σε πρώτη φάση και ακατάλληλη αργότερα.

Τρεις μήνες μετά την έκκληση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στα κράτη με ικανότητα αντίδρασης σε βιολογικές καταστροφές, να αποστείλουν επειγόντως ανθρώπινους και υλικούς πόρους στη Δυτική Αφρική, οι τρεις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο έλαβαν κάποια βοήθεια από τη διεθνή κοινότητα. Αλλά οι ξένες κυβερνήσεις έχουν επικεντρωθεί κυρίως στη χρηματοδότηση ή δημιουργία Κέντρων Διαχείρισης Έμπολα, αφήνοντας την στελέχωση τους στις εθνικές αρχές, στο ντόπιο υγειονομικό  προσωπικό και στις ΜΚΟ που δεν έχουν την απαραίτητη εμπειρία για αυτό. Οι εθνικές αρχές στις πληγείσες χώρες ανέλαβαν πρωτοβουλία για την ανταπόκριση με τα μέσα που είχαν στη διάθεσή τους.

"Η εκπαίδευση των ΜΚΟ και των τοπικών εργαζομένων στον υγειονομικό τομέα ώστε να λειτουργούν με ασφάλεια τα κέντρα διαχείρισης διαρκεί εβδομάδες. Παρόλο που οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα και άλλες οργανώσεις παρέχουν εκπαίδευση, αυτό το εμπόδιο έχει δημιουργήσει τεράστιες καθυστερήσεις", αναφέρει η Δρ Joanne Liu, Διεθνής Πρόεδρος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. "Είναι εξαιρετικά απογοητευτικό το γεγονός ότι κράτη με ικανότητες αντιμετώπισης βιολογικών καταστροφών έχουν επιλέξει να μην τις χρησιμοποιήσουν. Πώς είναι δυνατόν η διεθνής κοινότητα να έχει αφήσει την ανταπόκριση στον Έμπολα που αυτή τη στιγμή αποτελεί μια διακρατική απειλή, σε γιατρούς, νοσηλευτές και εργαζομένους σε οργανώσεις  αρωγής;"

Σε ολόκληρη την περιοχή, δεν υπάρχουν ακόμη επαρκείς εγκαταστάσεις για την απομόνωση και τη διάγνωση των ασθενών, όπου αυτό είναι απαραίτητο. Στις αγροτικές περιοχές της Λιβερίας, όπου υπάρχει ενεργή αλυσίδα μετάδοσης, για παράδειγμα, δεν υπάρχουν μέσα μεταφοράς για τα  δείγματα ασθενών . Στη Σιέρα Λεόνε, ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που καλούν την τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης για τον Έμπολα με σκοπό να αναφέρουν ένα ύποπτο κρούσμα, ενημερώνονται ότι πρέπει να  απομονώσουν το άτομο στο σπίτι.

Εν τω μεταξύ, σε κάποιες περιοχές της Δυτικής Αφρικής υπάρχει ακόμα έλλειψη από δράσεις που είναι απαραίτητες για τον περιορισμό της επιδημίας του ιου Έμπολα, όπως είναι η ευαισθητοποίηση και η κοινωνική αποδοχή, οι ασφαλείς ενταφιασμοί, ο εντοπισμός κρουσμάτων και τα συστήματα παρακολούθησης και συναγερμού. Στη Γουινέα, για παράδειγμα, όπου η επιδημία συνεχίζει να εξαπλώνεται, η ευαισθητοποίηση και η κοινωνική αποδοχή είναι σχεδόν ανύπαρκτες για μια παρέμβαση που ξεκίνησε πριν από οκτώ μήνες. Ωστόσο, ορισμένοι διεθνείς παράγοντες φαίνεται να μην μπορούν να προσαρμοστούν αρκετά γρήγορα σε μια ρευστή κατάσταση και στρέφουν την προσοχή τους σε άλλες δραστηριότητες, όπως απαιτείται.

"Ο περιορισμός μιας επιδημίας Έμπολα δεν περιορίζεται στην απομόνωση και τη φροντίδα των ασθενών. Όπου υπάρχουν νέα περιστατικά, το πλήρες πακέτο των δραστηριοτήτων πρέπει να είναι έτοιμο σε λειτουργία. Ο καθένας που εμπλέκεται σε αυτή την προσπάθεια πρέπει να ακολουθεί μια ευέλικτη προσέγγιση και να κατανέμει τους διαθέσιμους πόρους στις πιο επείγουσες ανάγκες σε κάθε δεδομένη στιγμή και σε ολόκληρη την περιοχή», επισημαίνει η Δρ Liu. "Οι άνθρωποι εξακολουθούν να πεθαίνουν με φρικτό θάνατο σε μια επιδημία που έχει ήδη σκοτώσει χιλιάδες. Δεν μπορούμε να επαναπαυτούμε και να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να αποτύχουμε διπλά: η ανταπόκριση είναι αφενός αργή και αφετέρου ακατάλληλη".