Σουδάν: μπισκότα υψηλής θερμιδικής αξίας για τα παιδιά σε απομακρυσμένες περιοχές του Νταρφούρ

«Αλλά δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλη ήταν πραγματικά η ανάγκη, μέχρι που αρχίσαμε τη δουλειά», δηλώνει η συντονίστρια προγραμμάτων Λις Λιστ. «Για παράδειγμα, κοντά στη Μουχατζαρίγια ξεφύτρωσε ένας νέος καταυλισμός με εκτοπισμένους που έφτασαν εκεί τις τελευταίες εβδομάδες. Έφτιαξαν πολύ μικρά καταλύματα από ξύλα και δεν έχουν κάποιο είδος πλαστικού για να τους προστατέψει από τη βροχή. Χρησιμοποιούν τα σαρόνγκ που φορούν οι γυναίκες -πολύ λεπτά κομμάτια υφάσματος- για να έχουν λίγη σκιά. Δεν έχουν τίποτε για να κουβαλήσουν νερό και αναγκάζονται να περπατήσουν μακριά και να σκάψουν βαθιά στη γη για να βρουν υπόγειο νερό. Δεν είδα τρόφιμα στα σπίτια που μπήκα».

Καθώς οι ΓΧΣ είναι η μόνη οργάνωση που έχει εγκατασταθεί στην περιοχή, αποφάσισαν να οργανώσουν μια μαζική διανομή τροφίμων. Η μεταφορά εφοδίων στην περιοχή δεν ήταν εύκολη.

«Αντιμετωπίζουμε πολλούς περιορισμούς όσον αφορά τις μετακινήσεις», τονίζει ο τεχνικός Νίκολας Μπαρουιγιέ, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τις διανομές. «Για παράδειγμα, χρειαζόμαστε επτά ώρες για να διανύσουμε 70 χιλιόμετρα με τα φορτηγά. Παθαίνουν συνέχεια λάστιχο ή κολλάνε. Ωστόσο, ο πληθυσμός είναι πολύ συνεργάσιμος. Σε κάθε τοποθεσία χρειαζόμασταν εκατοντάδες εθελοντές να βοηθήσουν και ποτέ δεν είχαμε οποιοδήποτε πρόβλημα να κινητοποιήσουμε τον κόσμο. Υπάρχει ένα πραγματικό αίσθημα κοινότητας».

Δύο ημέρες πριν αρχίσει η διανομή, οι εθελοντές εκπαιδεύονται στο να μετρούν σωστά τ o βαθμό σίτισης χιλιάδων παιδιών με τ o ειδικό, πολύχρωμο περιβραχιόνιο υποσιτισμού. Η γιατρός Σίλβια των ΓΧΣ ζητά σε έναν από τους εθελοντές να μετρήσει πρώτα την ίδια τοποθετώντας το περιβραχιόνιο στον άνω βραχίονά της. Ο εθελοντής φωνάζει «πολύ, πολύ πράσινο» (δείγμα καλής υγείας) και όλοι ξεσπάνε στα γέλια. Η Σίλβια ζητά στη συνέχεια από έναν άλλο εθελοντή να τοποθετήσει το περιβραχιόνιο γύρω από τα δυο της δάκτυλα μέχρι η ένδειξη να γίνει κόκκινη (δείγμα σοβαρού υποσιτισμού).

«Εάν αυτά τα δύο δάκτυλα είναι ο βραχίονας του παιδιού, το παιδί είναι σοβαρά υποσιτισμένο.Τότε δεν του δίνουμε μπισκότα αλλά το μεταφέρουμε σε μια σκηνή όπου μπορεί να πάρει γάλα με υψηλή περιεκτικότητα πρωτεΐνης».

Έως τώρα, οι ΓΧΣ έχουν εγγράψει στα Επισιτιστικά Κέντρα στην περιοχή Σαρίγια σχεδόν 700 παιδιά, το 1/3 των οποίων είναι σοβαρά υποσιτισμένο.

Η Λις παρατηρεί ότι «παρ' όλο που οι κοινότητες έχουν καλούς μηχανισμούς αντιμετώπισης προβλημάτων και έχουν υποστηρίξει πολύ τον εκτοπισμένο πληθυσμό, η δυνατότητά τους να συνεχίσουν να παρέχουν υποστήριξη δοκιμάζεται από τον αυξανόμενο αριθμό των εκτοπισμένων που καταφτάνουν. Έτσι, πιστεύω ότι, τουλάχιστον για έξι μήνες ακόμη, οι ΓΧΣ θα πρέπει σίγουρα να παραμείνουν εδώ. Πολλοί άνθρωποι άφησαν πίσω τους τα χωράφια τους και μπορεί να είχαν μια πολύ καλή σοδειά, αλλά τώρα δεν είναι εκεί για να τη φροντίσουν».

Οι ΓΧΣ άρχισαν να βοηθούν τους πρόσφυγες στο Τσαντ το Σεπτέμβριο του 2003 και παρεμβαίνουν στο Νταρφούρ από το Νοέμβριο του 2003. Σήμερα, πάνω από 180 μέλη του διεθνούς προσωπικού και περίπου 2.000 Σουδανοί εργαζόμενοι παρέχουν ιατρική περίθαλψη και διατροφική υποστήριξη σε 26 σημεία στο Βόρειο, Δυτικό και Νότιο Νταρφούρ. Αυτήν τη στιγμή περιθάλπονται στα Επισιτιστικά Κέντρα της οργάνωσης περισσότερα από 10.000 υποσιτισμένα παιδιά.