Συνέντευξη με τον Σάιμον Μπάροουζ, τον συντονιστή επειγόντων των ΓΧΣ για τη Λιβύη

Αυτό που ξεκίνησε ως αναταραχές και στη συνέχεια έγινε εσωτερικές συγκρούσεις, τώρα είναι διεθνής πόλεμος. Παραμένει πολύ δύσκολο να εξετάσουμε την κατάσταση σ’ αυτό το εξαιρετικά ανασφαλές τοπίο και να προκαταβάλουμε τι θα συμβεί στη συνέχεια.

Είμαστε εννέα άτομα σε αναμονή στην Αλεξάνδρεια και προσπαθούμε με κάθε τρόπο να επιστρέψουμε στη Λιβύη.

Σε τι κατάσταση βρίσκονται οι ιατρικές δομές στη Λιβύη;
Οπουδήποτε είναι παρόντες οι ΓΧΣ, οι ιατρικές ομάδες τα βγάζουν πέρα αρκετά καλά με τη συνεχή αύξηση των τραυματιών. Όλοι οι γιατροί και οι νοσηλευτές που συναντήσαμε στη Βεγγάζη, την Μπρέγκα και την Ατζντάμπυα ήταν εξαιρετικά αφοσιωμένοι και καταρτισμένοι. Ωστόσο, ανησυχούν πολύ για το τι μέλλει γενέσθαι και αισθάνονται ολοένα και περισσότερο την πίεση. Πολλοί ξένοι νοσηλευτές που εργάζονταν στην ανατολική Λιβύη έχουν φύγει, αφήνοντας κενά σε πολλές ιατρικές δομές. Οι φοιτητές ιατρικής κάνουν ό,τι μπορούν για να γεμίσουν κάποια από τα κενά. Η έλλειψη πρόσβασης σε πολλά σημεία της χώρας  δεν μας επιτρέπει να ανταποκριθούμε ανεξάρτητα στις ανάγκες, και  σύμφωνα με κάποιες αναφορές, ίσως αυξηθεί κι άλλο ο αριθμός των τραυματιών.

Ποιες είναι οι βασικότερες ανάγκες προς το παρόν;
Προφανώς υπάρχουν πάρα πολλοί τραυματίες στις συγκρούσεις γεγονός που επιδεινώνει την κατάσταση στις ιατρικές μονάδες. Οι συγκρούσεις γίνονται επίσης η αιτία που οι άνθρωποι φοβούνται να βγουν και  να αναζητήσουν περίθαλψη στο νοσοκομείο.

Ένας από τους νοσηλευτές χειρουργείου  πέρασε τη νύχτα προσφέροντας τις υπηρεσίες του  στο νοσοκομείο Ατζντάμπυα . Χρειάστηκε να περιθάλψει δέκα ασθενείς με τραύματα από πυροβολισμούς και αμέσως μετά να φέρει στο φως δύο δίδυμα κοριτσάκια. Γιατί καταλαβαίνετε οι κανονικές ιατρικές ανάγκες συνεχίζονται και στον πόλεμο. Τώρα που το νοσοκομείο έχει εκκενωθεί αναρωτιέσαι τι να ‘χουν απογίνει αυτά τα δίδυμα μωρά.

Σε ένα γενικότερο επίπεδο, προσπαθούμε να υπολογίσουμε τις ανάγκες καθώς η κατάσταση δεν μας επιτρέπει ούτε τα βασικά.  Όταν προσπαθήσαμε να φτάσουμε στην πόλη Ρας Λανούφ -300 χλμ δυτικά της Βεγγάζης, αναγκαστήκαμε να επιστρέψουμε δύο φορές εξ αιτίας των συγκρούσεων και του κινδύνου.

Τι είδους υποστήριξη μπορούν να προσφέρουν οι ΓΧΣ;
Στις λίγες εβδομάδες που περάσαμε στην Βεγγάζη κατορθώσαμε να προσφέρουμε περισσότερους από 30 τόνους ιατροφαρμακευτικού υλικού σε διαφορετικά νοσοκομεία, συμπεριλαμβανομένων χειρουργικών κιτ και οστεοσυνθέσεις που είναι εξαιρετικά απαραίτητες για την περίθαλψη τραυματιών από πυροβολισμούς.

Αυτή τη στιγμή η έλλειψη πρόσβασης μας περιορίζει απόλυτα. Στις επόμενες ημέρες θα επιχειρήσουμε να φτάσουμε στα σύνορα και να παραδώσουμε επιπλέον προμήθειες που  θα διανεμηθούν στη δυτική Λιβύη μέσα από δίκτυα τοπικών γιατρών.

Ποιές είναι οι προϋποθέσεις για την επιστροφή των ΓΧΣ στη Λιβύη;
Για μας είναι πολύ σημαντικό να μας εγγυηθούν όλες οι εμπλεκόμενες στις συγκρούσεις πλευρές ότι θα σεβαστούν το ιατρικό προσωπικό και θα του επιτρέψουν να εργαστεί ελεύθερα. Ζητάμε από τις εμπόλεμες πλευρές να σεβαστούν το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο που εγγυάται πρόσβαση στις ιατρικές ομάδες επείγουσας δράσης.

ΟΙ ΓΧΣ ανησυχούν ότι γίνεται κατάχρηση του όρου «ανθρωπιστικός» από κάποιους που εμπλέκονται  στις συγκρούσεις, έτσι ώστε να συγχέονται τα όρια ανάμεσα στη στρατιωτική και την ανεξάρτητη ανθρωπιστική δράση. Για την προστασία της ανθρωπιστικής δράσης είναι απαραίτητη η ουδετερότητα και η ανεξαρτησία.