Σχεδιασμός της εκστρατείας εμβολιασμού κατά της ιλαράς στη Λ.Δ. Κονγκό

Η Τζέσικα Νεστρέλ εξετάζει ένα παιδί με ιλαρά © MSF

Είμαι εδώ για να συντονίσω μια εκστρατεία εμβολιασμού κατά της ιλαράς. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν εμβολιάσει πάνω από μισό εκατομμύριο παιδιά και τώρα, με το πρόγραμμά μου, προσπαθούμε να φτάσουμε άλλες 100.000.

Ο εμβολιασμός θα γίνει στην περιοχή Μπασανκούσου. Υπάρχουν 245 χωριά κατά μήκος των μονοπατιών της ζούγκλας, που είναι προσβάσιμα με μοτοσικλέτα. Και απ' όσο γνωρίζουμε, υπάρχουν 251 μικρά χωριά κοντά στα ποτάμια, καθώς και άλλα 41, εξαιρετικά δυσπρόσιτα, κρυμμένα βαθιά στη ζούγκλα. Το σύνολο φτάνει τα 540 χωριά, παρ' όλο που υποπτευόμαστε ότι υπάρχουν πολλά ακόμη στις όχθες των ποταμών. Πρέπει να τα επισκεφθούμε όλα, ακόμη και εάν στο χωριό με τους λιγοστούς κατοίκους υπάρχει ένα και μοναδικό παιδί. Στόχος της εκστρατείας είναι να εντοπίσουμε το 100% του πληθυσμού-στόχου.

Ωστόσο, πριν ακόμη μπορέσει να ξεκινήσει αυτή η εκστρατεία, πρέπει να τη σχεδιάσουμε. Να εντοπίσουμε τα χωριά, τις διαδρομές, το προσωπικό που θα χρειαστούμε και πολλά άλλα. Έτσι, θα ξεκινήσω με μια σειρά διερευνητικών αποστολών, επισκεπτόμενη τα Κέντρα Υγείας για να προετοιμάσω το έδαφος για τον εμβολιασμό. Ο χάρτης που είχαμε, είναι ουσιαστικά άχρηστος, αλλά κάναμε μια εκτίμηση ότι θα μπορέσουμε να επισκεφθούμε και τα 18 Κέντρα Υγείας σε μια εβδομάδα.  Τελικά, ήμαστε πέντε μοτοσικλέτες με οκτώ ανθρώπους. Η δική μου ομάδα είχε τρία μέλη: έναν τεχνικό από το Κονγκό, έναν οδηγό κι εμένα. Μερικά από τα ποτάμια που διασχίζουμε είναι τόσο βαθιά που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε πιρόγες.

Καθώς πρόσφατα παρουσιάστηκε μια μικρή επιδημία ιλαράς στην περιοχή Μπασανκούσου, ρωτούσαμε σε κάθε Κέντρο Υγείας πόσα περιστατικά είχαν αναφερθεί. Οι πληροφορίες που μας έδιναν ήταν συνήθως εκτιμήσεις και πολλά από τα παιδιά που έπασχαν από ιλαρά είχαν προηγουμένως εμβολιαστεί.

«Τη στιγμή που τελειώνουμε το βράδυ, συνήθως είναι σκοτεινά και πρέπει να βρούμε κάπου να κοιμηθούμε. Κοιμόμαστε όπου μπορούμε, σε αίθουσες εξέτασης, σε σκηνές και στις καλύβες των ντόπιων. Μια νύχτα έμεινα σε ένα από τα δύο δωμάτια του σπιτιού ενός χωρικού, που ήταν κοντά στο Κέντρο Υγείας. Ήμουν τόσο κουρασμένη που δεν ενοχλήθηκα καν που οι άνθρωποι στέκονταν και κοιτούσαν στη σκηνή μου μέσα από την κουνουπιέρα. Για την ακρίβεια, ήταν αρκετά ευχάριστο να είμαι εκεί ξαπλωμένη και να ακούω όλη την οικογένεια να μιλάει, να τραγουδάει και να ετοιμάζεται για ύπνο.