Πόλη της Γάζας: Η ιστορία του Ριάντ

Δύο εβδομάδες μετά την κατάπαυση του πυρός, επισκέπτεται τακτικά την μετεγχειρητική κλινική των ΓΧΣ στην Πόλη της Γάζας, ακολουθώντας φυσιοθεραπευτική αγωγή.

Βρισκόμουν στο σπίτι μου με την οικογένειά μου. Ήταν μια ήρεμη μέρα, δεν ακουγόταν ήχος αεροπλάνων ή τανκς, κι έτσι αποφάσισα να βγω έξω να δω τον ήλιο. Πήγα σ’ ένα μαγαζί εκεί κοντά, ν’ αγοράσω κάτι. Όταν επέστρεψα στο σπίτι, μου χτύπησαν ξαφνικά την πόρτα. Άνοιξα και είδα τα παιδιά του γείτονα πανικοβλημένα. Τα ρώτησα: «Τι συμβαίνει;» Και μου απάντησαν: «Η ισραηλινή εισβολή έρχεται στο Αλ Ατάτρα, μπείτε μέσα στο σπίτι σας!» Τότε, δεν κατάλαβα τι έγινε. Έπεσα στο πάτωμα. Νομίζω ότι θα πρέπει να έμεινα αναίσθητος για μερικά λεπτά. Όταν συνήλθα, είδα τον ίδιο μου τον πατέρα να κείτεται στο πάτωμα, με αίμα να τρέχει από τα πόδια του. Αλλά σηκώθηκε, και με σήκωσε κι εμένα μαζί με τον αδελφό μου, και με πήρε μέσα. Ο πατέρας μου έφυγε να καλέσει σε βοήθεια, αλλά κανείς δεν ανταποκρίθηκε. Παρέμεινα στο πάτωμα για μισή ώρα, αιμορραγώντας.

Η γυναίκα μου έτρεξε προς εμένα, ουρλιάζοντας και κλαίγοντας. Της είπα: «Χτυπήθηκα, χτυπήθηκα. Θα πεθάνω!» Εκείνη την στιγμή τα έβλεπα όλα θολά, το βλέμμα μου δεν ήταν καθαρό πια. Ο πατέρας μου και η μητέρα μου έτρεχαν γύρω-γύρω ουρλιάζοντας για βοήθεια, αλλά κανείς δεν απαντούσε. Τότε ο πατέρας μου επέστρεψε σπίτι, με σήκωσε, και αρχίσαμε να ψάχνουμε για βοήθεια, ή κάποιο ασθενοφόρο. Πήρε και τον αδελφό μου μαζί. Αλλά κανένα αυτοκίνητο ή ασθενοφόρο δεν περνούσε. Είμαστε στον δρόμο επί μια ώρα, μιάμιση.

Κατά τύχη, ένας γείτονας έβγαινε από το σπίτι του, και μας είδε. Είχε ένα μικρό τρακτέρ. Ήθελε να μας βοηθήσει, αλλά η μητέρα του τον σταμάτησε, λέγοντάς του να μην φύγει. Αυτός την έσπρωξε μακριά, κι εκείνη έπεσε στο πάτωμα. Ο γείτονας μάζεψε και τα επτά μέλη της οικογένειάς μου πάνω στο μικρό του το τρακτέρ, συμπεριλαμβανομένου και του πατέρα μου μ’ εμένα. Ανεβήκαμε ο ένας πάνω στον άλλο.

Αρχίσαμε να οδηγούμε αργά-αργά. Διασχίσαμε έναν δρόμο, και φτάσαμε σ’ έναν άλλο. Και τότε, άνοιξαν πυρ εναντίον μας. Γυρίσαμε πίσω. Αρχίσαμε να κυματίζουμε μια λευκή σημαία. Ανακάλυψα ότι είχα χάσει πολύ αίμα. Με πήγαιναν στο νοσοκομείο Αλ Σίφα στην Πόλη της Γάζας. Εκεί μου έκαναν μετάγγιση αίματος. Ανάμεσά μας πέντε άνθρωποι τραυματίστηκαν, κι ένας πέθανε. Ήταν ο γείτονάς μου.

Ήμουν αναίσθητος, αλλά θυμάμαι την στιγμή που με χτύπησε η ρουκέτα, είδα το πόδι μου σχεδόν να βγαίνει. Το πόδι μου κείτονταν στο πάτωμα, και συνδεόταν με το σώμα μου μονάχα μ’ ένα μικρό κομμάτι του. Φυσικά στο νοσοκομείο έφτασα αναίσθητος, αλλά όταν συνήλθα, είδα ότι μου είχαν ακρωτηριάσει το πόδι.

Δόξα τω Θεώ, σε τελευταία ανάλυση δεν ήταν τίποτα σπουδαίο. Δεν μου έπεσε το ηθικό εξαιτίας αυτού του πράγματος. Βέβαια, όταν βλέπεις τους άλλους ανθρώπους να περπατούν είναι οδυνηρό, αλλά τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν και χειρότερα. Δεν θα μείνω στο σπίτι μου. Θέλω να τελειώσω γεωγραφία στο πανεπιστήμιο, και πραγματικά ελπίζω να βρω μια καλή δουλειά. Ινσαλλά.(Δόξα στον Αλλάχ).