Ουγκάντα-Επιδημία Έμπολα«Τρία από τα παιδιά μου και εγώ προσβληθήκαμε από Έμπολα. Επιβιώσαμε όλοι»

Παρόλο που ο Έμπολα έχει σκοτώσει μόνο 1.500 περίπου άτομα από τότε που πρωτοεμφανίστηκε το 1976, ο ιός παραμένει άρρηκτα συνδεδεμένος για κάποιους με ιστορίες τρόμου επιστημονικής φαντασίας ταινιών και βιβλίων. Ένας 42 χρονος νοσηλευτής από την Ουγκάντα, ο Κίζα Ισσάκ, εμφανίζεται αποφασισμένος να τερματίσει όλα τα στερεότυπα και να δώσει μια φυσιολογική διάσταση σε αυτό τον αιμορραγικό πυρετό από τον οποίο πολλοί έχουν καταφέρει να επιβιώσουν αν και δεν υπάρχει θεραπεία. Το 2007, προσβλήθηκε από Έμπολα στο σπίτι του στην επαρχία, Μπαντιμπάγκιο (Δυτική Ουγκάντα). Όμως, δεν έζησε μόνο για να πει την ιστορία-αυτές τις μέρες βρίσκεται στην επαρχία Κίμπαλ, όπου ανακοινώθηκε άλλο ένα ξέσπασμα επιδημίας Έμπολα στα τέλη Ιουλίου, για να βοηθήσει όσους βρίσκονται στην κατάσταση από την οποία υπέφερε ο ίδιος στο παρελθόν.

Κάποιες φορές χρειάζεται κάποιος χρόνος για να διαπιστωθεί μια επιδημία Έμπολα, επειδή τα συμπτώματα μπορεί να μοιάζουν πολύ με εκείνα άλλων ασθενειών. Πώς ήταν η αρχή της επιδημίας;
Τον Αύγουστο του 2007,στο Μπαντιμπάγκιο εντοπίστηκε μια παράξενη ασθένεια. Σημειώθηκαν πολλοί θάνατοι στην κοινότητα και οι άνθρωποι πήγαιναν στα κέντρα υγείας με υψηλό πυρετό, κοιλιακό άλγος, εμετό, διάρροια και κόπωση. Δεν ανταποκρίνονταν στη θεραπεία κατά της ελονοσίας.

Τι κάνατε εκείνη την περίοδο;
Δούλευα ως νοσηλευτής στο κέντρο υγείας Κίκιο, στην επαρχία Μπαντιμπάγκιο. Το Υπουργείο Υγείας ενημερώθηκε για μια παράξενη ασθένεια στην περιοχή. Οι επιδημιολόγοι ήρθαν και μας συμβούλεψαν να μεταφέρουμε στους ασθενείς σε νοσοκομεία.

Ποια ήταν η αντίδραση του κόσμου;
Η κοινότητα δεν ήξερε τι συνέβαινε.  Πίστευαν ότι όσοι είχαν προσβληθεί ήταν από μάγια. Αυτό συνέχισε μέχρι τον Οκτώβριο όταν και εισήχθησαν 18 άτομα στο κέντρο υγείας Κικίο.

Και ήσασταν σε επαφή με τους ασθενείς;
Έπαιρνα δείγματα αίματος από τους ασθενείς. Προσβλήθηκα και εγώ από Έμπολα επειδή δεν υπήρχε επαρκής προστατευτικός εξοπλισμός. Αλλά τότε δεν ήξερα. Είχα τα ίδια συμπτώματα με τους ασθενείς. Μου πήραν δείγμα αίματος που βγήκε αρνητικό. Ο πυρετός μου δεν υποχωρούσε. Ήμουν άρρωστος για τρεις εβδομάδες. Στις 19 Νοεμβρίου, επιβεβαιώθηκε εργαστηριακά ότι είχα προσβληθεί από Έμπολα. Ήταν ένα νέο στέλεχος, όχι το στέλεχος Σουδάν, ούτε το Ζαΐρ…Τον ονόμασαν Έμπολα Μπαντιμπάγκιο.

Πώς ήταν αυτές οι δύσκολες εβδομάδες;
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ήρθαν στο Μπαντιμπάγκιο και λειτουργούσαν ένα θεραπευτικό κέντρο όπως αυτό στο Καγκάντι. Πολλοί ασθενείς περιθάλπονταν σε αυτό το θεραπευτικό κέντρο. Ευτυχώς επιβίωσα. Αφού ανάρρωσα, συμμετείχα στην ομάδα διαχείρισης ασθενών Έμπολα με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα και το Υπουργείο Υγείας μέχρι τις 2 Φεβρουάριο 2008, οπότε το Μπαντιμπάγκιο κηρύχθηκε ελεύθερο από Έμπολα.

Τι γίνεται με την οικογένεια σας; Δεδομένου ότι ο ιός μεταδίδεται μέσω της στενής επαφής (σωματικά υγρά) και αρχικά δεν γνώριζες ότι είχες προσβληθεί, κινδύνευαν και οι ίδιοι να προσβληθούν…
Ήμουν ο επικεφαλής του σπιτιού και η  μόλυνση δεν είχε επιβεβαιωθεί ακόμα. Τρία από τα παιδιά μου κι εγώ προσβληθήκαμε από Έμπολα. Επιβιώσαμε όλοι. Αλλά ένας ξάδερφος που ήταν επίσης νοσηλευτής στο Κικίο και με φρόντιζε, προσβλήθηκε επίσης από τον ιό. Μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο και πέθανε στις 3 Νοεμβρίου, πριν επιβεβαιωθούν τα αποτελέσματά μου.

Πώς άλλαξε η ζωή σας μετά από αυτή την εμπειρία;
Όταν συνήλθα, συνέχισα να περιθάλπω άλλους ασθενείς και να παρέχω ψυχο-κοινωνική υποστήριξη μέχρι η επαρχία να κηρυχθεί ελεύθερη από Έμπολα. Σήμερα εργάζομαι ως νοσηλευτής στο νοσοκομείο Μπαντιμπάγκιο. Όταν κηρύχθηκε η επιδημία Έμπολα στο Κίμπαλ στα τέλη Ιουλίου, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ζήτησε από την επαρχία να στείλει μια επταμελή ομάδα που εργάστηκε στο κέντρο απομόνωσης των περιστατικών το 2007. Τώρα, λοιπόν, συμβάλλω στις προσπάθειες του Υπουργείου Υγείας και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ).

Τι μπορούν να μάθουν οι ασθενείς από την ιστορία σας; Δεν είναι δύσκολο να αποφύγεις το στιγματισμό;
Λέμε στους ασθενείς ότι πρόκειται για μια ασθένεια. Δεν σχετίζεται με μαγεία. Δεν πρέπει να φοβούνται. Όταν ξεσπάσει μια επιδημία, πρέπει απλώς να αποφεύγουν τη επαφή με τα σωματικά υγρά. Αλλά αν συνέλθουν, μετά από 21 μέρες δεν ασθενούν πλέον-είναι ελεύθεροι από Έμπολα. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να τους φοβούνται. Μπορούν να έχουν μια φυσιολογική ζωή.