Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό: άμαχοι και οργανώσεις παροχής βοήθειας θύματα των συγκρούσεων στο Κίβου

Πρόσφατες αποστασίες από τον εθνικό στρατό έχουν οδηγήσει σε αύξηση της ανασφάλειας και των στρατιωτικών αντιπαραθέσεων που έχουν οδηγήσει σε αναδιάταξη των διαφόρων δυνάμεων που διακυβεύονται. «Παρατηρούμε ένα νέο κύμα βίας. Το χειρότερο απ’ όλα, όμως, είναι ο ευτελισμός της βίας όπως χρησιμοποιείται σε βάρος των αμάχων και των οργανώσεων παροχής βοήθειας», πρόσθεσε η Δρ. Marcela Allheimen.

«Παίρνουν τρόφιμα, χρήματα και κινητά τηλέφωνα για να χρησιμοποιήσουν στο στρατό.» Από το Νοέμβριο του 2011, ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έχουν υπάρξει θύματα δεκαπέντε περιστατικών βίας, συμπεριλαμβανομένης της επιδρομής που έκαναν ένοπλοι, ένστολοι άνδρες την προηγούμενη εβδομάδα σε σπίτι των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Μπαράκα (Baraka) στο Νότιο Κίβου. Στις 4 Απριλίου σημειώθηκε πιο σοβαρό περιστατικό, όταν δυο μέλη του προσωπικού των Γιατρών Χωρίς Σύνορα απήχθησαν ενώ κινούνταν με αυτοκίνητο της οργάνωσης στο δρόμο κοντά στην περιοχή Νυατζάλ (Nyanzale) στο βόρειο Κίβου και αφέθηκαν ελεύθεροι λίγες ώρες αργότερα.

Το περιστατικό αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα-μία από τις λίγες ανθρωπιστικές οργανώσεις στο Βόρειο και Νότιο Κίβου-να αναστείλουν τις δραστηριότητές τους στη Νυατζάλ (Nyanzale), να τις μειώσουν στο Ρουτσούρου (Rutshuru) και να αποσύρουν τις ομάδες τους από την περιοχή Μπατέμπο (Butembo). Αυτό είναι μια άλλη συνέπεια της υποβάθμισης της κατάστασης: για τον άμαχο πληθυσμό που έχει αποδυναμωθεί από μια πολυετή σύγκρουση, η πρόσβαση στην ιατρική περίθαλψη δυσχεραίνει όλο και περισσότερο. Ως οργάνωση δεν μπορούμε να παρέχουμε τη βοήθεια που θα θέλαμε στο Κίβου και οι ασθενείς φοβούνται να ταξιδέψουν για να φτάσουν στα κέντρα υγείας.

Μια άλλη συνέπεια στην καθημερινότητα είναι ότι λίγοι άνθρωποι πηγαίνουν να δουλέψουν στα χωράφια επειδή δεν υπάρχει ασφάλεια. Οι άμαχοι πέφτουν θύματα κλοπής και εκβιασμού. Οι ένοπλοι τους χρησιμοποιούν για να μεταφέρουν τα υπάρχοντά τους και οι γυναίκες κρατούνται κάποιες φορές ως σκλάβες.

Η λειτουργία του εθνικού και διεθνούς μηχανισμού σταθεροποίησης στο Κίβου είναι πιο σημαντική από ποτέ. Παρόλα αυτά, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα θέτουν υπό αμφισβήτηση την αποτελεσματικότητά του δεδομένης της επιδείνωσης της κατάστασης και εκφράζουν την ανησυχία τους για τη διαρκώς μειωμένη δυνατότητα παροχής ιατρικής περίθαλψης.

Παρά την εύθραυστη κατάσταση ασφαλείας, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα συνεχίζουν να έχουν ομάδες στο Βόρειο και Νότιο Κίβου παρέχοντας ιατρική φροντίδα κυρίως στις επαρχίες Κιτσάνγκα (Kitchanga), Μουέσο (Mweso), Πίνγκα (Pinga), Ρουτσούρου (Rutshuru), Μπάρακα (Baraka), Λάλιμπα (Lulimba), Καλόνγκε (Kalonge) και Σαμπούντα (Shabunda).