fbpx Κρίση στη Σομαλία: «Οι δικοί μου ήρωες» | msf.gr
prev
next

Languages

  • English
  • Ελληνικά

You are here

Κρίση στη Σομαλία: «Οι δικοί μου ήρωες»

Μετά από όσα έχω δει εδώ, πιστεύω ότι «ήρωες» είναι αυτοί που αγωνίζονται για την επιβίωση, για μια μικρή αλλαγή, για να διδάξουν και να διδαχθούν. Οι δυνατές γυναίκες ντυμένες με όμορφα πολύχρωμα

Τα μικρά παιδιά που συνεχίζουν να πιστεύουν στη ζωή ακόμα και όταν όλοι οι άλλοι τα έχουν εγκαταλείψει διατηρώντας μια λάμψη ελπίδας στα μάτια τους

Πηγή: protagon.gr

Μετά από όσα έχω δει εδώ, πιστεύω ότι «ήρωες» είναι αυτοί που αγωνίζονται για την επιβίωση, για μια μικρή αλλαγή, για να διδάξουν και να διδαχθούν. Οι δυνατές γυναίκες ντυμένες με όμορφα πολύχρωμα σομαλικά φορέματα που μαζεύουν τα υπάρχοντά τους, παίρνουν τις οικογένειές τους και περπατούν ολόκληρα χιλιόμετρα μέσα στην αβεβαιότητα, αψηφώντας τις δύσκολες συνθήκες διατηρώντας την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Τα μικρά παιδιά που συνεχίζουν να πιστεύουν στη ζωή ακόμα και όταν όλοι οι άλλοι τα έχουν εγκαταλείψει διατηρώντας μια λάμψη ελπίδας στα μάτια τους. Οι άνθρωποι από όλο τον κόσμο που δουλεύουν μέχρι αργά το βράδυ για να σώσουν ζωές, που ενώνονται και δίνουν όλοι μαζί τη μάχη για έναν κοινό σκοπό. Αυτοί είναι οι δικοί μου «ήρωες».

Φέρνω στο μυαλό μου τη φράση της Άννας Φρανκ «Δε θέλω να δω μόνο τη δυστυχία, θέλω να απολαύσω την ομορφιά που μένει» και σκέφτομαι ότι τελικά κρύβει πολλή ομορφιά ο πόνος και η δυστυχία που υπάρχει εδώ…όσο αντιφατικό και αν ακούγεται. Υπάρχουν ιστορίες ανθρώπων με αντοχή και γενναιότητα πέρα από κάθε σύγκριση, υπάρχουν τα χαμόγελα και τα νεύματα των παιδιών που ραγίζουν ακόμη και τις πιο σκληρές καρδιές, υπάρχει ομορφιά στην εικόνα ενός παιδιού που σηκώνεται από το κρεβάτι του νοσοκομείου και επιστρέφει σπίτι του κρατώντας τη μητέρα του από το χέρι. Είναι όμορφο να βλέπεις νοσηλεύτριες, γιατρούς, τεχνικούς, ψυχολόγους, συμβούλους, τοπικούς επαγγελματίες υγείας και μεταφραστές να συνεργάζονται, τον ιδρώτα να τρέχει στο πρόσωπό τους, τη χαρά όταν το παιδί συνέρχεται. Είναι όμορφο να βλέπεις πώς συγκρούονται η εξέλιξη της ζωής και ο πόνος του θανάτου, να είσαι μέρος της λύσης του προβλήματος και να μη δραπετεύεις από αυτό, να συνεργάζεσαι και να μην υποκαθιστάς, να διατηρείς ακόμα τις ευαισθησίες σου βλέποντας όλες αυτές τις εικόνες που εξελίσσονται μπροστά σου.
Σας περιγράφω την ομορφιά που μπορεί να γεννά μια τόσο δύσκολη και αρνητική κατάσταση γιατί σκέφτομαι ότι τα παιδιά που αγωνίζονται εδώ, στο επίκεντρο μιας μεγάλης ανθρωπιστικής κρίσης, να κερδίσουν τη μάχη για τη ζωή με τη δική μας βοήθεια, αξίζουν πολύ περισσότερα από ένα διάχυτο αρνητισμό.

 

*Η Μάρθα Φαλκ είναι ψυχολόγος-εθελόντρια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην περιοχή Λίμπεν, στα σύνορα Αιθιοπίας-Σομαλίας, όπου τους τελευταίους μήνες κλιμακώνεται μια από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές κρίσεις του πλανήτη με χιλιάδες εκτοπισμένους πρόσφυγες, ολόκληρες οικογένειες και παιδιά, να ζουν στην ανασφάλεια υπό τον ασφυκτικό κλοιό του υποσιτισμού, της εξουθένωσης, της εξαθλίωσης. Θύματα πολύχρονων εμφύλιων συγκρούσεων, μιας έντονης πολιτικοκοινωνικής κρίσης και μιας παρατεταμένης ξηρασίας που τα τελευταία δυο χρόνια αφάνισε ότι είχε απομείνει όρθιο: τη γη, τα ζωντανά, κάθε πηγή ζωής αφήνοντας τους στο έλεος ενός σκληρού αγώνα επιβίωσης που δίνουν καθημερινά με μια αφοπλιστική δύναμη ψυχής.