Από τα 6.000.000 ασθενών που κινδυνεύουν να πεθάνουν από AIDS, μόνο το 12% έχει πρόσβαση σε αγωγή

Ενώ η ΠΟΥ λέει ότι υπήρξε «εντυπωσιακή αύξηση» και «εξαιρετικήορμή» στις προσπάθειες καταπολέμησης της πανδημίας του AIDS, μόνο 700.000, ή12%, από τα 6 εκατομμύρια ανθρώπων που έχουν άμεση ιατρική ανάγκηαντιρετροϊκής θεραπείας, έχουν πρόσβαση σε αυτήν. Οι ΓΧΣ δεν κατανοούν πώς θαμπορούσε κανείς να αντλήσει ικανοποίηση από το τρομακτικό αυτό γεγονός. Ηεμπειρία της οργάνωσης στην παροχή αντιρετροϊκής θεραπείας σε πάνω από 25.000ασθενείς σε 27 χώρες την οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα.

Ο ρυθμός με τον οποίο ασθενείς του HIV/AIDS αποκτούν πρόσβασηστην αγωγή εξακολουθεί να είναι πολύ αργός. Από τον Ιούλιο του 2004, μόνο260.000 επιπλέον ασθενείς απολαμβάνουν τα οφέλη της σωτήριας αντιρετροϊκήςθεραπείας. Με αυτόν το ρυθμό, πόσο θα χρειαστεί να περιμένουν τα 6 εκατομμύριατων ασθενών που κινδυνεύουν να πεθάνουν, μέχρι να λάβουν αγωγή; Ηπρωτοβουλία «3 έως το 5» δείχνει να μην είναι τίποτε περισσότερο από ένασλόγκαν, καθώς η πανδημία συνεχίζεται: κάθε μέρα 8.000 άνθρωποι πεθαίνουν απόAIDS και κάθε χρόνο άλλα πέντε εκατομμύρια μολύνονται από τον HIV .

Οι προοπτικές για το μέλλον είναι ακόμη πιο ανησυχητικές, καθώςη ήδη ισχνή αντίδραση στην πανδημία στραγγαλίζεται από μια σειρά εμποδίων καιπιέσεων κατά των αντιγράφων φαρμάκων. Ωστόσο, είναι ο ανταγωνισμός από τααντίγραφα που προκάλεσε τη μείωση των τιμών από τις 10.000 δολάρια στα 300δολάρια ανά έτος και ασθενή για τα αντιρετροϊκά πρώτης γραμμής, δίνονταςέτσι τη δυνατότητα να αρχίσει η παροχή αγωγής σε μερικές φτωχές χώρες.

Από τον Ιανουάριο του 2005, η Ινδία είχε την υποχρέωση να θέσεισε ισχύ τις απαιτήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) και οι παραγωγοίαντιγράφων φαρμάκων της χώρας, οι οποίοι παρείχαν το μεγαλύτερο μέρος τωνοικονομικά προσιτών αντιρετροϊκών, δε θα έχουν πλέον άδεια να παράγουν αντίγραφανεοαναπτυχθέντων φαρμάκων. Καθώς η ανθεκτικότητα στις αγωγές πρώτης γραμμήςαυξάνεται, τα φάρμακα δεύτερης γενιάς θα διαδραματίσουν κρίσιμο ρόλο στηνεπιβίωση ασθενών που λαμβάνουν ήδη θεραπεία. Η έλλειψη πρόσβασης σε αυτά ταφάρμακα δεύτερης γενιάς θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα « ιατρικό απαρτχάιντ»,όπου οι ασθενείς που δεν μπορούν να πληρώσουν για τις νέες αγωγές, θα είναικαταδικασμένοι σε θάνατο.

Εκτός αυτού, κυβερνήσεις και επώνυμες φαρμακευτικές εταιρείεςσυνεχίζουν την εκστρατεία παραπληροφόρησης για να δυσφημίσουν τα ήδη διαθέσιμααντίγραφα φάρμακα, εμποδίζοντας έτσι τη χρήση τους και καθιστώντας την παραγωγήτους παράνομη.

Αντί να συγχαίρει τον εαυτό της, η ΠΟΥ θα έπρεπενα σημάνει συναγερμό και να πιέσει τις κυβερνήσεις, τη φαρμακοβιομηχανία και τιςδιεθνείς οργανώσεις να αλλάξουν ριζικά την προσέγγισή τους, ώστε να υπάρξειάμεση αύξηση στον αριθμό των ασθενών που λαμβάνουν αντιρετροϊκά και οινέες θεραπευτικές αγωγές να είναι διαθέσιμες σε όλους τους ασθενείς.