Αναζωπύρωση της επιδημίας Έμπολα στη Δυτική Αφρική

Μία ομάδα κατευθύνεται επειγόντως στην Σιέρρα Λεόνε

Σύμφωνα με πληροφορίες από το Υπουργείο Υγείας, υπήρξε ένα επιβεβαιωμένο κρούσμα και τέσσερις θάνατοι στο Κοϊντού στην περιοχή Καϊλαχούν της Σιέρα Λεόνε, κοντά στα σύνορα με τη Γουινέα, ήδη από το τέλος του Μαΐου. Στις 29 Μαΐου, οι αρχές ανέφεραν 18 ύποπτα κρούσματα, εκ των οποίων τα έξι έχασαν τη ζωή τους.

Μέσα στις επόμενες μέρες οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα θα στήσουν, σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας, ένα κέντρο θεραπείας στο Κοϊντού, που είναι το επίκεντρο της επιδημίας στη Σιέρα Λεόνε.

Ομάδα ειδικών θα ενταχθεί σ’ εκείνη που βρίσκεται ήδη επί τόπου, όπως επίσης θα σταλεί ιατροφαρμακευτικό υλικό -κιτ προστατευτικού ιματισμού και φαρμάκων για την προστασία του προσωπικού υγείας και τη δημιουργία μονάδων  όπου οι ασθενείς θα μπορούν να θεραπευτούν.

Σύμφωνα με τη Μαρί-Κριστίν Φερί , συντονίστρια της επείγουσας παρέμβασης των MSF, «Ο ιός Έμπολα είναι μια ασθένεια που φοβίζει τους ανθρώπους και  γίνεται αντιληπτή ως μυστηριώδης, ωστόσο οι άνθρωποι μπορούν να την ξεπεράσουν». Από την αρχή της επιδημίας, περίπου 30 ασθενείς που έλαβαν θεραπεία από τους MSF στη Γουινέα επέζησαν της νόσου. «Το να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των ανθρώπων είναι απαραίτητο στην προσπάθεια για την καταπολέμηση της επιδημίας».

Νέα κρούσματα αναφέρθηκαν στη Γουινέα

Παρά τις επί τόπου προσπάθειες, ο αριθμός των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων έχει αυξηθεί κατά τις τελευταίες εβδομάδες. Μέχρι την 30η Μαΐου τα επιβεβαιωμένα κρούσματα ανέρχονταν σε 178, ενώ συνολικά 113 άτομα έχασαν τη ζωή τους σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας της Γουινέας.

Η επιδημία έχει εξαπλωθεί από τη Μπόφα, στις ακτές της Γουινέας μέχρι το Tελιμέλε στην περιοχή Κίντια. Νέοι ασθενείς έχουν επίσης καταγραφεί στο Κόνακρι, το Γκεγκεντού και τη Μακέντα.

Η αύξηση των κρουσμάτων μπορεί να οφείλεται στην απροθυμία από την πλευρά των ασθενών να επισκεφθούν το νοσοκομείο. Η μετακίνηση των μολυσμένων ατόμων, αλλά και η μεταφορά των πτωμάτων είναι επίσης ένα σημαντικό ζήτημα. Οι οικογένειες συχνά μεταφέρουν οι ίδιοι τους νεκρούς τους προκειμένου να τους κηδέψουν σ’ άλλες πόλεις. Ο πολλαπλασιασμός των προσβεβλημένων περιοχών καθιστά δύσκολη τη θεραπεία ασθενών και τον έλεγχο της επιδημίας. «Οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε είναι αφενός η αντίσταση μέσα στις κοινότητες και αφετέρου η παρακολούθηση των ανθρώπων που έχουν διασχίσει τα σύνορα και μπορεί να είναι μολυσμένα.»