Αϊτή-χολέρα: «Αυξάνονται ανησυχητικά τα κρούσματα στο Πορτ-ο-Πρενς»

Ένα κέντρο θεραπείας χολέρας χωρητικότητας 20 κλινών έχει ήδη στηθεί στο Πορτ-ο-Πρενς, κι ενώ οι ομάδες αυξάνουν τις δραστηριότητες τους με στόχο να αυξηθούν τη δυνατότητα περίθαλψης με 1.000 συνολικά κλίνες στα κέντρα θεραπείας σε διάφορες περιοχές της χώρας, ο αριθμός των περιστατικών χολέρας ξεπέρνα ήδη τις δυνατότητες περίθαλψης τόσο σε δημόσιες δομές υγείας  όσο και σε εγκαταστάσεις των ΓΧΣ. Ο Στέφανο Τζανίνι, επικεφαλής της αποστολής των ΓΧΣ, κάνει έναν απολογισμό της κατάστασης σε σχέση με την ανταπόκριση της οργάνωσης στην εξάπλωση της επιδημίας χολέρας στην πρωτεύουσα της χώρας.  

Η κατάσταση είναι πραγματικά ανησυχητική αυτή τη στιγμή. Όλα τα νοσοκομεία στο Πορτ-ο-Πρενς είναι γεμάτα από ασθενείς, καθώς παρατηρείται ότι μέσα στις τρεις τελευταίες μέρες έχει επταπλασιαστεί ο αριθμός των ασθενών.

Στη φτωχογειτονιά Σιτέ Σολέγ, που βρίσκεται βόρεια της χώρας, κατέφθασαν στο νοσοκομείο 216 νέα, επιβεβαιωμένα περιστατικά χολέρας, ενώ πέντε μέρες πριν ο συνολικός αριθμός ασθενών ήταν μόλις 30. Οι ασθενείς καταφθάνουν από κάθε μέρος της χώρας, από πολύ φτωχές μέχρι πιο πλούσιες περιοχές. Αυτή τη στιγμή έχουμε στη διάθεσή μας 400 κρεβάτια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη σταθεροποίηση και την ανάρρωση των ασθενών, αριθμό που ελπίζουμε να αυξήσουμε μέχρι το τέλος της εβδομάδας.

Ανησυχούμε πολύ σχετικά με το διαθέσιμο χώρο για την περίθαλψη αυτών των ανθρώπων. Αν συνεχίσει να αυξάνει ο αριθμός των περιστατικών χολέρας με τον ίδιο ρυθμό, τότε θα πρέπει να λάβουμε δραστικά μέτρα, ώστε να μπορέσουμε να παρέχουμε την αναγκαία βοήθεια. Ίσως χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε ακόμα και δημόσιους χώρους ή δρόμους. Βλέπω ότι η κατάσταση θα χειροτερέψει σε σημείο που οι ασθενείς θα ξαπλώνουν ακόμα και στο δρόμο περιμένοντας θεραπεία. Όμως αυτή τη στιγμή δεν έχουμε πολλές επιλογές.

Ψάχνουμε για εναλλακτικές λύσεις έχοντας πάντα στο μυαλό μας πώς ακριβώς είναι η κατάσταση στο Πορτ-ο-Πρενς. Αμέσως μετά το σεισμό κάθε σημείο της πόλης που δεν καταστράφηκε γέμισε με καταυλισμούς στους οποίους οι άνθρωποι ζουν σε εξαιρετικά επισφαλείς συνθήκες. Αρκεί κανείς να σκεφτεί ότι ακόμα και το να βρει κάποιος ένα διαθέσιμο σημείο σε αυτή την πόλη είναι μια τεράστια πρόκληση, με αποτέλεσμα να είναι για εμάς πολύ περίπλοκο να βρούμε χώρο για την περίθαλψη ασθενών.

Προς το παρόν πάνω από 100 διεθνείς εθελοντές και 400 μέλη ντόπιο προσωπικό των ΓΧΣ εργάζονται σε κέντρα θεραπείας χολέρας σε διάφορες περιοχές της χώρας, αλλά και αυτό δεν είναι πλέον αρκετό. Κι ενώ καταφτάνει διαρκώς νέο προσωπικό, έχουμε ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό με αποτέλεσμα η κατάσταση να είναι πολύ δύσκολη. Οι ομάδες μας βρίσκονται στα όρια της εξάντλησης δουλεύοντας 24 ώρες το 24ωρο. Οι συνθήκες εργασίας μέσα σε ένα κέντρο θεραπείας χολέρας με τόσους ασθενείς, έντονη μυρωδιά και πολύ φασαρία είναι εξαιρετικά δύσκολες και προκαλούν μεγάλο άγχος στις ομάδες μας που συνεχίζουν, ωστόσο, να προσπαθούν σκληρά να προσφέρουν βοήθεια και φροντίδα στους ασθενείς. 

Ως επικεφαλής της αποστολής είμαι εξαιρετικά υπερήφανος για το πάθος και τη συνέπεια των ομάδων μας τόσο στο Πορτ-ο-Πρενς όσο και στην υπόλοιπη χώρα. Βρισκόμαστε, ωστόσο, σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο και αυτό γιατί η χώρα δεν έχει βιώσει αντίστοιχη κατάσταση με αποτέλεσμα να ξέρουν λίγα πράγματα για την ασθένεια και να δημιουργούνται πολλές παρανοήσεις και να κυκλοφορούν πολλές φήμες προκαλώντας πανικό στον πληθυσμό. Κάποιοι μένουν μακριά από κέντρα θεραπείας ή φοβούνται να τα έχουν στη γειτονιά τους γιατί νομίζουν ότι έτσι βοηθούν στη μετάδοση της ασθένειας. Προσπαθούμε να τους εξηγήσουμε ότι συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, όσο πιο κοντά τους βρίσκεται ένα κέντρο θεραπείας τόσο το καλύτερο.

Προσπαθούμε να εξηγήσουμε ότι η χολέρα μπορεί να σκοτώσει, αλλά παράλληλα είναι μία ασθένεια που μπορεί να αντιμετωπιστεί πολύ εύκολα. Είναι εξαιρετικά σημαντικό για τον ασθενή να πάει όσο πιο σύντομα γίνεται στο κέντρο θεραπείας για να λάβει περίθαλψη.

Τα κέντρα θεραπείας της χολέρας, όπου οι ασθενείς μπορούν να απομονωθούν, είναι πολύ σημαντικά για την παροχή αποτελεσματικής περίθαλψης. Τα σημεία εισόδου ελέγχονται, ούτως ώστε όποιος έρχεται ή φεύγει ψεκάζεται με χλωριωμένο νερό προκειμένου να απολυμανθεί σωστά και να προληφθεί η εξάπλωση της ασθένειας. Ανάλογα με τον αριθμό των κρεβατιών, κάθε κέντρο θεραπείας πιάνει το χώρο περίπου 50 μέτρων ή ενός εκτάριου. Κάθε ασθενής έχει το δικό του κρεβάτι και συνήθως δε νοσηλεύεται για πάνω από δύο μέρες.

Ωστόσο, ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι όταν οι ασθενείς έχουν αναρρώσει και φεύγουν από τα κέντρα θεραπείας, γυρίζουν πίσω στις περιοχές που κατά πάσα πιθανότητα έχουν μολυνθεί από τη χολέρα. Εδώ στο Πορτ-ο-Πρινς, 1,4 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν ακόμα σε καταυλισμούς, όπου οι συνθήκες υγιεινής είναι πολύ δυσμενείς και η πρόσβαση στο καθαρό νερό είναι περιορισμένη. Αυτοί οι άνθρωποι εξαρτώνται από τις ανθρωπιστικές οργανώσεις για την παροχή καθαρού νερού. Οι υποδομές είναι πολύ περιορισμένες και είναι πολύ δύσκολο να παρέχεις σε όλους ιατρική περίθαλψη και νερό.

Πριν από δύο εβδομάδες ήμουν στο Πτιτ Ριβιέ (Petite Riviere) στην περιοχή Αρτιμπονί (Artibonite), όπου ξεκίνησε η επιδημία χολέρας και επισκέφτηκα το νοσοκομείο μας και το κέντρο θεραπείας χολέρας στο Σιτέ Σολέγ (Cite Soleil). Οι ασθενείς καταφθάνουν στα κέντρα θεραπείας, πολλοί από αυτούς κλαίνε και κάποιοι ουρλιάζουν. Έχει δημιουργηθεί πανικός σε όλη την πόλη επειδή η χολέρα είναι κάτι εντελώς άγνωστο για αυτούς τους ανθρώπους.

Μία από τις πιο θλιβερές στιγμές που έχει κολλήσει στο μυαλό μου είναι όταν είδα ένα παιδί 10 -12 ετών να φέρνει τη μαμά του σε ένα από τα κέντρα θεραπείας χολέρας και να κάθεται μαζί της περιμένοντας να γίνει καλά. Συνήθως είναι οι γονείς που φέρνουν τα παιδιά τους στο νοσοκομείο, αλλά εδώ οι ρόλοι αντιστρέφονται, καθώς τα παιδιά βοηθούν τους γονείς τους να έρθουν στα κέντρα θεραπείας.