Αιθιοπία: Παρέχουμε βοήθεια σε Σουδανούς πρόσφυγες

«Έφυγα από το Σουδάν πέρυσι μαζί με τον άνδρα μου και τα οκτώ παιδιά μας, όταν ο πόλεμος έφτασε στο χωριό μας Κέισσαν», λέει η 30χρονη Τζαμίλα. «Η σουδανική πολεμική αεροπορία μας βομβάρδισε και στη συνέχεια ο στρατός μας επιτέθηκε από ξηράς. Πολλοί, μεταξύ των οποίων και ο αδερφός μου, σκοτώθηκαν». 

Η συνολική ειρηνευτική συμφωνία που υπεγράφη τον Ιανουάριο του 2005 μεταξύ του Σουδανικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Κινήματος (SPLM) και της σουδανικής κυβέρνησης επρόκειτο να δώσει μεγαλύτερη αυτονομία στις περιοχές του νότιου Κορντοφάν και του Μπλε Νείλου. Αυτό, όμως, δεν συνέβη ποτέ και η σύγκρουση επιδεινώθηκε μετά την ανεξαρτητοποίηση του Νότιου Σουδάν τον Ιούλιο του 2011. Περισσότεροι από 200.000 Σουδανοί έχουν από τότε τραπεί σε φυγή προς το Νότιο Σουδάν ή την Αιθιοπία, όπου σήμερα ζουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς που στηρίζονται στην ανθρωπιστική βοήθεια.

Από την πλευρά της Αιθιοπίας περίπου 15.000 πρόσφυγες φιλοξενήθηκαν αρχικά στο κέντρο διέλευσης Αντ-Ντάμαζιν, 12 περίπου μίλια από τα σουδανικά σύνορα. «Τα λίγα στοιχεία που είναι διαθέσιμα από αυτό τον καταυλισμό μιλούν για ανεπαρκή βοήθεια στην παροχή νερού και την υγειονομική περίθαλψη», ανέφερε ο Ντάνκαν ΜακΛίν, διευθυντής προγράμματος των MSF. «Εδώ και μήνες ζητάμε από την κυβέρνηση της Αιθιοπίας άδεια να παρέμβουμε στο Αντ-Ντάμαζιν, χωρίς κανένα αποτέλεσμα».

Ένας άνδρας που λέγεται Τζαμάλ, αναφέρει: «Αρχικά πέρασα επτά μήνες στο κέντρο διέλευσης Αντ-Ντάμαζιν πριν οι Αιθίοπες μας διατάξουν να φύγουμε στα τέλη Απριλίου επειδή ήμασταν πολύ κοντά στα σύνορα. Όμως, κάποιοι πρόσφυγες αρνήθηκαν να φύγουν και πυρπόλησαν το γραφείο των αρχών της Αιθιοπίας. Αυτό είχε ως συνέπεια να σταματήσουν οι διανομές τροφίμων για πάνω από δύο μήνες».

Μερικοί από τους πρόσφυγες, όπως εκείνοι που είχαν βοοειδή ή πρώην μαχητές του SPLM, θέλησαν να παραμείνουν κοντά στα σύνορα με το Σουδάν. Άλλοι αρνήθηκαν να φύγουν από το Αλ-Ντάμαζιν εξαιτίας των ευκαιριών που προσφέρει η εξόρυξη χρυσού στην περιοχή. Επρόκειτο, όμως, για μόνο ένα μέρος του πληθυσμού. Άλλοι ήταν αυτοί, και κυρίως τα μικρά παιδιά, που βίωσαν πιο έντονα τις συνέπειες από τη διακοπή της βοήθειας, κυρίως ως προς τη σίτισή τους.

«Όταν άρχισαν να μεταφέρονται πρόσφυγες στο νέο καταυλισμό στο Μπαμπάσι στα μέσα Ιουνίου, το 25% σχεδόν των παιδιών ηλικίας κάτω των 5 ετών υπέφερε από οξύ υποσιτισμό», θυμάται ο ΜακΛίν. «Μετά από μια εκστρατεία εμβολιασμού κατά της ιλαράς, οι ομάδες μας άνοιξαν ένα θεραπευτικό επισιτιστικό κέντρο και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού περιέθαλψαν πάνω από 400 σοβαρά υποσιτισμένα παιδιά. Οι MSF διανείμαμε επίσης συμπληρωματική τροφή στις πιο ευπαθείς ομάδες, όπως σε εγκύους και μικρά παιδιά».

Ο καταυλισμός Αλ-Ντάμαζιν έχει πλέον κλείσει. Περίπου 3.000 πρόσφυγες δεν πήγαν στο Μπαμπάσι. Κάποιοι ίσως επέλεξαν να επιστρέψουν στο Σουδάν, ενώ άλλοι ίσως εξακολουθούν να περιφέρονται κατά μήκος των συνόρων.

Η ροή των νέων αφίξεων έχει μειωθεί σημαντικά στο Μπαμπάσι. Πολλοί έχουν χτίσει παραδοσιακές καλύβες, γνωστά και ως τουκούλ, δίπλα στις σκηνές της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Μέσα στον καταυλισμό έχει δημιουργηθεί μια τοπική αγορά όπου οι πρόσφυγες αναπτύσσουν εμπορικές συναλλαγές με ντόπιες αιθιοπικές κοινότητες. Σύμφωνα με έναν νεαρό άνδρα που ονομάζεται Μπιλάλ, ο οποίος έφτασε στο Μπαμπάσι πριν από ένα μήνα με 15 μέλη της οικογένειάς του «Ο καταυλισμός είναι πολύ καλύτερος απ’ ό,τι ακούγαμε, παρόλο που θα θέλαμε να λαμβάνουμε περισσότερα τρόφιμα και άλλες προμήθειες. Τα παιδιά μας πρέπει να μορφωθούν. Οι περισσότεροι από εμάς ελπίζουμε να επιστρέψουμε στο Σουδάν αλλά πρέπει να περιμένουμε εδώ να αποκατασταθεί η ειρήνη».